Proxima, yönetmenliğini Alice Winocour'un üstlendiği, derinlikli ve yürek burkan bir dram filmi olarak karşımıza çıkıyor. Film, bir astronot olan Sarah Loreau’nun zorlu uzay görevi hazırlıkları süreci ve bu süreçte kızıyla olan ilişkilerini ele alıyor. Eva Green tarafından canlandırılan Sarah, uzun ve çetin bir eğitime tabi tutulurken, aynı zamanda küçük kızı Stella ile olan bağını korumaya çalışmaktadır. Sarah, Avrupa Uzay Ajansı tarafından tüm dünyadan seçilen bir grup astronottan biridir. Görev Mars’a doğru uzun bir yolculuğu içermektedir ve bu, Sarah’nın hem fiziksel hem de duygusal açıdan birçok mücadele vermesini gerektirmektedir. Film, uzaya gitmenin sadece teknik ve fiziksel zorluklarını değil, aynı zamanda bir ebeveyn ve bir kadın olarak karşılaştığı duygusal ikilemleri de gözler önüne seriyor. Bu süreçte Sarah, görev arkadaşları arasında erkek hegemonyasıyla mücadele ederken, aynı zamanda annelik sorumlulukları ve kızıyla olan duygusal bağı arasında kalır. Kızı Stella’nın, annesinin ayrılışına nasıl tepki verdiği ve bu durumun Sarah üzerindeki psikolojik etkileri, izleyicilere derin bir empati duygusu yaşatıyor. Proxima, bir kadının hem profesyonel hem de kişisel yaşamında denge kurma çabalarını ve kadın astronotların genellikle dramatize edilmeden bırakılan içsel mücadelelerini ustaca ele alıyor. Film, etkileyici görüntü yönetimi ve samimi performanslarla dolu, izleyiciyi düşündüren ve duygusal olarak hareketlendiren bir eser. Sonuç olarak, Proxima’yı izlemek, yalnızca bir uzay yolculuğunun ötesinde, ebeveynliğin ve insanlığın karmaşık doğasına dair anlamlı bir yolculuğa davet niteliği taşıyor. Yaşanan duygusal çatışmalar, hikayeyi daha da etkileyici hale getiriyor ve izleyicilere belki de kendi yaşamlarındaki benzer zorlukları ve seçimleri düşünmeleri için ilham veriyor.
